Odszkodowanie oraz zadośćuczynienie za zmarnowany urlop od biur podróży
Kancelaria specjalizuje się w dochodzeniu roszczeń przeciwko organizatorom imprez turystycznych (biurom podróży) z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy o świadczenie usług turystycznych, obejmujących odszkodowania za straty majątkowe poniesione w związku z niewykonanie lub nienależytym wykonaniem umowy oraz zadośćuczynienia za zmarnowany urlop.
Rozwój sektora turystycznego daje turystom nieograniczoną możliwość podróżowania i korzystania z różnych form odpoczynku. Jednakże wydarzenia chociażby roku ubiegłego, w którym obserwowaliśmy upadki licznych biur podróży, wymuszają na turystach posiadanie chociażby elementarnej wiedzy o prawnych formach dochodzenia roszczeń od organizatorów imprez turystycznych poczynając od złożenia reklamacji aż po postępowanie sądowe.
Zdarzyć się bowiem może, że wykupiona impreza turystyczna nie odpowiada ofercie znajdującej się w katalogu biura turystycznego ani pod względem oferowanych i dostępnych animacji, ani co do położenia hotelu od plaży, centrum kurortu, ani też co do jakości świadczonych usług hotelowych.
Kwestie związane z organizacją imprez turystycznych normuje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (t.j. Dz. U. z 2004 r., Nr 223, poz. 2268 ze zm.). Najistotniejszy z punktu widzenia konsumenta i klienta biura podróży jest rozdział 3 ustawy „ochrona klienta”, który reguluje kwestie związane z essentalia negoti umowy o imprezę turystyczną, odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy, zakres obowiązków organizatora wobec klienta oraz zakres roszczeń i tryb ich dochodzenia. Jako podstawę prawną dochodzenia zadośćuczynienia za zmarnowany urlop na skutek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy wskazuje się art. 11a ust. 1 ustawy, gdyż przepis ten jest implementacją art. 5 Dyrektywy 90/314/EWG. Jednakże do czasu uchwały Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2010 r., III CZP 79/10, nie była to kwestia taka oczywista, gdyż na gruncie prawa cywilnego odpowiedzialność kontraktowa w odróżnieniu od deliktowej obejmuje jedynie szkody majątkowe, co oznacza, że zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę może być przyznane jedynie w przypadkach określonych w ustawie, która łączy się z odpowiedzialnością deliktową nie zaś opartą na art. 471 kc. W przedmiotowej jednak uchwale Sąd Najwyższy uznał, iż „art. 11a ust. 1 ustawy o usługach turystycznych może być podstawą odpowiedzialności organizatora turystyki za szkodę niemajątkową klienta w postaci tzw. zmarnowanego urlopu”.
Na tle podpisanej umowy z biurem podróży o świadczenie usług turystycznych może powstać wiele problemów związanych m.in.:
Kancelaria oferuje profesjonalną obsługę w zakresie: